Column: Wechselbereitschaft auf Rekordniveau
De lezer vraagt zich wellicht af: ‘Waarom ditmaal een Duitstalige titel?’ Dat laat zich simpel verklaren. Het gaat hier om de uitkomsten van een onderzoek dat een groot, internationaal erkend instituut bij onze oosterburen onder werknemers heeft uitgevoerd. Nathalie Mielke en Jan Rainer Hinz vroegen 1.555 werknemers het hemd van het lijf over hoe zij in hun werk staan en hun werkzame toekomst zien.
Opvallend is dat veel werknemers er serieus over denken om van werkkring te veranderen. Omdat ze niet tevreden zijn over de beloning, omdat ze ongelukkig zijn met hoe de leidinggevende zich gedraagt of omdat ze de bedrijfscultuur, de werksfeer of de collega’s niet prettig vinden. In 2015 voelde 77% zich meer of minder verbonden met de werkgever, nu is dat percentage gedaald naar 72. Niet echt schokkend, maar het geeft wel te denken. En jongeren blijken duidelijk minder betrokken dan leden van de oudere generaties.
Waar zit dan de pijn voor wat betreft het gedrag van die leidinggevende? De volgende punten worden genoemd:
- De leidinggevende toont niet of nauwelijks respect en spreekt nooit waardering uit voor het verrichte werk;
- De leidinggevende is inconsistent in de manier van leidinggeven;
- De leidinggevende communiceert ontoereikend of slecht. Of helemaal niet;
- Het ontbreekt deels of volledig aan constructieve feedback;
- De leidinggevende is niet controlerend actief;
- Beslissingen worden van bovenaf genomen. De werknemer wordt niet betrokken. De leidinggevende fungeert als doorgeefluik van bovenliggende managementlagen.
Een gratis spiegel
Dat zijn interessante uitkomsten en een gratis spiegel voor hen die in een leidinggevende rol actief zijn. Voor mij was dit aanleiding om alle leidinggevenden aan wie ik in mijn werkzame bestaan heb gerapporteerd, de revue nog eens te laten passeren. Ik heb aan de vingers van mijn handen niet genoeg; inclusief tenen kom ik nog tekort. Binnen een dozijn werkkringen heb ik aan circa 25 verschillende managers gerapporteerd. Achteraf gezien een bijzonder bont gezelschap.
Er zat van alles tussen: in hoge mate betrokken, motiverend en enthousiast, opvallend veel vertrouwen schenkend. En ook: botteriken, hielenlikkers, doorgeefluiken, onbenullen en nitwits die je beter niet kon meenemen naar de klant omdat het altijd geld ging kosten. En rekenende en berekenende Excel-adepten die mij slechts met cijfers om de oren sloegen.
Niet alles veranderde in goud
Enkele keren nam ik zelf het initiatief om de arbeidsovereenkomst te beëindigen. Zonder enige alternatieve bron van inkomsten voorhanden. Daaraan kleefde een flink risico. Maar het waren de beste beslissingen die ik heb genomen. Verandering van werkkring, van product, markt, manager, collega’s; het hield mij scherp. Niet alles veranderde in goud. Soms had de uitkomst van mijn inspanningen meer kenmerken van poep. Als ik het zou moeten overdoen? Dan deed ik het niet anders.
Sjors Selger is een ervaren professional, actief in de grafimediawereld in de Benelux.
Deze column verscheen eerder in PRINTmatters magazine. PRINTmatters ook bij jou op de mat?
